راز مخروط‌های ۴۰۰ میلیون ساله‌ای که بر زمین حکومت می‌کردند!

به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما ، از حدود ۴۲۰ تا ۳۵۰ میلیون سال قبل، یعنی زمانی که گیاهان هنوز گونه‌های نسبتا تازه‌ای بر روی زمین بودند و بلندترین درخت‌ها قدشان از یکی دو متر تجاوز نمی‌کرد، مناره‌هایی مخروطی‌شکل سر از زمین بیرون آورده بودند. این موجودات زندۀ باستانی گاهی تا ۸ متر ارتفاع داشتند و قطرشان به یک متر می‌رسید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در سال ۲۰۰۷ به لطف کشف یک فسیل تازه و خارق‌العاده در صحرا‌های عربستان، بالاخره دانشمندان توانستند از ماهیت این موجودات غول‌آسا سر در بیاورند؛ آن‌ها «قارچ» بودند. دانشمندان معتقدند که قبل از اینکه درخت‌ها بتوانند روی زمین خودنمایی کنند، این قارچ‌های عظیم بودند که منظره‌های زمین را در سیطرۀ خودشان داشتند.

(فسیل پروتاتاکسیت کشف شده در عربستان)

کوین بویس دانشمند ژئوفیزیک می‌گوید: «در آن زمان گیاهان کوتاه بودند، بی‌مهرگان بسیار کوچک بودند و مهره‌داران خشکی‌زی نیز هنوز وجود نداشتند؛ در چنین منظرۀ خالی و خلوتی بود که قارچ‌ها مثل برج‌هایی از زمین روییده بودند».

تا قبل از این به مدت ۱۵۰ سال، دانشمندان دیرینه‌شناس فسیل‌هایی از این موجودات (که به عنوان پروتاتاکسیت شناخته می‌شوند) را پیدا کرده بودند، اما ماهیت دقیق آن‌ها برایشان به یک مسئلۀ دشوار تبدیل شده بود. معلوم نبود که این مخروط‌های بزرگ در واقع درخت هستند یا جلبک یا گلسنگ و یا چیزی دیگر.

(فسیل عظیمی از یک قارچ باستانی)

مشکل اینجا بود که وقتی به فسیل این موجودات نگاه می‌کردید، می‌توانستید ویژگی‌های متعلق به گونه‌های بسیار متفاوت را در آن‌ها مشاهده کنید، اما در عین حال نمی‌توانستید آن‌ها را با هیچ یک از آن گونه‌ها به طور کامل تطبیق بدهید.

بالاخره با مطالعه‌ای که در سال ۲۰۰۷ انجام شد گره این معما گشوده شد. اما بعد از آن هم برخی از دانشمندان سعی کردند نظریۀ قارچ بودن این موجودات را رد کنند. آن‌ها معتقد بودند که این مخروط‌ها در واقع توده‌ای از خزه‌های درهم‌تنیده بوده‌اند. اما نویسندگان مطالعۀ نخست، با استدلال‌ها و شواهد تازه‌ای از نظریۀ خودشان دفاع کردند.

(قارچ‌های عسل جدا از یکدیگر به نظر می‌رسند، اما از طریق رشته‌های زیرزمینی در مساحتی چند کیلومتری به هم متصل هستند)

شاید فکر کنید که به هر حال این مخروط‌ها هر چه که بوده باشند، ماجرا متعلق به صد‌ها میلیون سال قبل است؛ اما خوب است که بدانید هنوز هم بزرگترین ارگانیسم روی کرۀ زمین نه نهنگ‌ها هستند و نه درختان غول‌آسای جنگل رِدوود؛ بزرگترین ارگانیسم زمین نوعی قارچ موسوم به آرمیلاریا سولیدیپس (یا قارچ عسل) است که شبکه‌ای متصل به هم با وسعت حدود ۶ کیلومتر مربع را در شرق ایالت اورگون آمریکا شکل داده است.

منبع: خبرگزاری صدا و سیما

کلیدواژه: علم و فناوری محیط زیست فسیل مخروط ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۱۵۰۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا آجیل ها آفلاتوکسین دارند ؟

به گزارش خبرگزاری صداوسیما؛ مرکز سمنان،️ ️ آفلاکتوسین یکی از اعضای خانواده سم‌های تولید شده توسط قارچ‌های خاصی است که در دانه‌ها و محصولات کشاورزی مثل بادام زمینی، پنبه، ذرت و بادام درختی یافت می‌شوند. قارچ اصلی آن‌ها که آفلاتوکسین را تولید می‌کند، آسپرگیلوس و آسپرگیلوس پاراسیتیکوس نام دارد که در نواحی گرم و مرطوب زندگی و رشد می‌کنند. قارچ تولید کننده آفلاتوکسین می‌تواند دانه‌ها را در زمین تولید کند که همراه با محصولات اصلی برداشت شود و حتی در انبار‌های ذخیره و نگهداری نیز برود.
افراد با خوردن این محصولات آغشته شده مثل بادام زمینی یا با مصرف گوشت‌ها و محصولات لبنی حیواناتی که این غذا‌ها را خورده اند، ممکن است که در معرض آفلاتوکسین قرار بگیرند. کشاورزان و دیگر کارگران زمین نیز ممکن است از طریق آلودگی‌های تولید شده هنگام فرآیند تولید محصول به آفلاتوکسین مبتلا شوند.

چه سرطان‌هایی با آفلاتوکسین مرتبط هستند؟
قرار گرفتن در معرض آفلاتوکسین می‌تواند خطر ابتلا به سرطان کبد را افزایش دهد.

چگونه خودمان را کمتر در معرض آفلاتوکسین قرار دهیم؟‌
می‌توانید با خرید محصولاتی از جمله بادام زمینی، کره بادام زمینی فقط از برند اصلی این خطر را کاهش دهید و همچنین قسمت‌های بدون رنگ، کپک زده و چروکیده را نیز از آن جدا کرده و دور بریزید و برای به حداقل رساندن خطر این ماده، سازمان غذا و داروی جهانی غذا‌هایی را که حاوی آفلاتوکسین هستند، مثل کره بادام زمینی و خود بادام زمینی را چک می‌کند که بدون رنگ باشد.  
جالب این جاست که نمی‌توانید سم آفلاتوکسین را ببینید یا بو کنید و همین ذرات کوچک باز هم خطرناک هستند. مطالعات نشان می‌دهد که اگر این ماده را بیشتر از ۱ گرم مصرف نکنید، خطری برایتان ندارد، یعنی باید کم‌تر از یک قاشق از این ماده در ۱۰۰۰۰۰ کیلوگرم ماده غذایی وجود داشته باشد که آسیبی به بدن شما نمی‌رساند. 
سم موجود تولید شده توسط قارچ‌های رایجی هستند که در هر جایی از خاک یافت می‌شوند و به همین دلیل احتمال وارد شدن آن‌ها به غذا بعد از برداشت محصول وجود دارد.

دانه‌هایی که از آفلاتوکسین تاثیر می‌گیرند
حبوبات یا محصولات بر پایه حبوبات جزء اصلی‌ترین غذا‌های مصرفی در سراسر جهان هستند. در بین حبوبات، برنج و ذرت بیشترین احتمال برای دارا بودن آفلاتوکسین در شرایط طبیعی را دارند. آفلاتوکسین‌ها می‌توانند هم قبل و هم بعد از برداشت تولید شوند.
گزارشات نشان می‌دهد که برنج بیش از همه مستعد این است که آفلاتوکسین داشته باشد. رشد قارچی نیز بیشتر در اطراف محصولاتی صورت می‌گیرد که رطوبت بیشتری داشته باشند و در نتیجه بی رنگی در غلات به وجود می‌آید که کیفیت آن را نیز دچار مشکل می‌کند.
لوبیا‌ها و بادام زمینی نیز در رژیم‌های غذایی مخصوصا در آفریقا یک مکمل محسوب می‌شوند، اما باز هم احتمال دارا بودن آفلاتوکسین در آن‌ها وجود دارد. میزان رشد قارچ و تولید آفلاتوکسین‌ها در حبوبات به دما، رطوبت، نوع خاک و محل ذخیره محصولات بستگی دارد.
این ماده را می‌توان در محصولات مختلفی از جمله فلفل سیاه، زردچوبه، هل، میخک، زیره سبز، گشنیز و زنجبیل یافت. علاوه بر وجود آفلاتوکسین در تخم مرغ‌ها و شیر خام گاو گزارش شده است. از آن جایی که دانه‌های تحت تاثیر قرار گرفته به آفلاتوکسین‌ها اجازه می‌دهند که وارد زنجیره غذایی شوند، بنابراین بیشتر تخت تاثیر شرایط اقلیمی قرار خواهند گرفت.

شرایط اقلیمی و ارتباط آن با تولید آفلاتوکسن
تغییرات آب و هوایی مشخصا می‌تواند روی کیفیت و در دسترس بودن غذا‌های مصرفی تاثیرگزار باشد. با افزایش جمعیت در سراسر جهان، تاکید اصلی روی امنیت غذایی مخصوصا غذا‌هایی است که درخواست بیشتری از سمت مصرف کننده دارد.
محتوای آفلاتوکسین می‌تواند روی هزاران کیلومتر از زمین کشاورزی حاوی محصول تاثیر بگذارد که این مناطق معمولا در قسمتی از آسیا، آفریقا و آمریکا هستند که گرم‌تر از بقیه جا‌ها می‌باشند. تغییرات اقلیمی نه تنها می‌تواند باعث افزایش تولید آفلاتوکسین شود، بلکه ساختار کیفی آن را نیز قوی‌تر می‌کند.
محتوای آفلاتوکسین در مراحل اولیه در طول رشد دانه و در مرحله دوم در طول بالغ شدن دانه ایجاد می‌شود. حال هرچقدر که منطقه گرم تر، مرطوب‌تر و یا حتی گرم، اما خشک باشد، این تولید قارچ بیشتر خواهد شد.